Kunstwerken...
 
Michel Vandergeeten is een zondagskind.

Op zeven december 1952 schoot hij in een boog de wereld der kleuren in.
Daarom begint hij zijn werk niet met een bloem maar met een klodder kleurige verf. Eenvoudig impulsief, direct, brengt hij de verf naar buiten in een kader van onderliggende, zoekende kleuren, onderstreept met een lijn van reliëf.

Het begon met een wedstrijd in Wuustwezel. Onbezonnen schreef hij zich in met 30 andere kunstenaars, 150 werken, 5 critici. Unaniem kiest de jury voor de bloemen van Michel Vandergeeten.
"De man heeft wel geen akademische techniek, maar wel een zeer groot hart voor ... kunst!"

Kan ook moeilijk anders. In ruil voor chocolade leerden ze hem in het Oostblok wat moderne kunst was. Impulsief, puur op het gevoel kocht hij er het werk op van locale kunstenaars en opende een galerij met hun werk in de Minderbroedersrui in Antwerpen. Een risico voor hem, een hart onder de riem voor het Oostblok.
Met de val van de muur, vonden de Oosteuropeanen zelf hun weg naar België. De galerij had geen zin meer. Maar Michel had wel de zin voor kunst te pakken !

"Hoe doen die dat nu? Waarom kan ik dat niet? Zulk een streep trekken kan toch iedereen?"

Tot je zelf wil proberen. Uren staarde Michel naar een leeg doek. Het was zijn zin voor avontuur die de verfborstel stuurde. Avontuur is contact zoeken, ontdekken, alleen zijn. Schilderen is in jezelf reizen, je kleur van binnen bekennen ...

Michel is een reiziger. De wereld is zijn leerschool. Zijn hele leven lang al, breekt hij uit. Op zijn achttiende trok hij met een afgedankte bestelwagen de wijde oceaan over naar Amerika. Hij bakte frieten in Mexico, was kapper in Guatemala, naaktloper op de tempels van Tikal en dekschilder op een bananenboot ... Urenlang witte muren schilderen kan zeer inspirerend werken!

De schilderijen van Michel Vandergeeten zijn zijn nieuwe avontuur, deze keer door een innerlijke wereld!
Het is zijn kleuren ontdekken.

Een avontuur zonder risico, is geen avontuur.